Mırıldanmalar Şiiri - Mahmut Çetin

Acılarımızın adını keşke koyduk, umutlarımızın ise belki.
Bizi hep bu öteki kelimeler bitirdi sanki.
Diyemedik işin aslını, kaçıp kurtuluruz zannettik,
Defterin sonuna gelince, yazımız yaşandı, biz bittik.
Teselli fayda eder mi, gideni geri getirir mi?
Sonsuzluğa uçtuğumuz zaman, ruhta kalanı bitirir mi?
Vazgeçtim, başka türlü kurtulmak imkansız, hamallıktan,
İnsan, yükünü sevmezse, usanır her gün taşımaktan.
Bilmek, talep etmektir, reddetmek ise cesaret demek,
İnanmak, anlamadan intihar sayılır, karanlığa itelenmek.
Gelen yok, gidenlerden, yok elle tutulur bir haber,
Yaşayarak öğrendiklerimizi, ölerek göreceğiz ezelden bihaber.
Şunu anladım ki, insan kendine bile ağır geliyor susarsa,
Kanatları da var, aklı da uzakları ayağına getirir, eğer insansa.
Her can, bırakıp gitsin heybesindeki topladıklarını dünyada,
Kalan var, daha bu sınavın, okumaya yeltenenlerin yazılmamış ilk kitabında.