Mirasyedi Destanı Şiiri - Mahmut Cantekin

Anne nerden aldın sen bu gelini?
Sıcaktan soğuğa vurmaz elini…
Sanki oklava var eğmez belini,
Getirdiğin yere götür geri ver…

Kanaldan kanala zıplar bir gözü,
Sanaldan sanala uçurur sözü…
Dumanı tüttürür halıda közü…
Getirdiğin yere götür geri ver…

Lokanta servisi üç öğün evde,
İlk günden bu yana sanki grevde,
Aklım - fikrim onda beden görevde,
Getirdiğin yere götür geri ver…

Berber eve gelir yapar makyajı.
Şoför hazır olda bekler garajı.
Önümde son köşe iflas virajı.
Getirdiğin yere götür geri ver…

Temizlikçi kadın koşturur durur,
Bu fakir insana ne laflar vurur,
Kendini beğenmiş her gün kudurur,
Getirdiğin yere götür geri ver…

Dolaplara sığmaz aldığı giysi,
En lüks butiklerden son model hepsi,
Altın çatal ister gümüşten tepsi,
Getirdiğin yere götür geri ver…

Koltuk, halı alır iki ayda bir.
Ne akıl var bunda ne de bir fikir.
Dini imanı yok gösteriş zikir.
Getirdiğin yere götür geri ver…

Kocasını iflas ettiren dulmuş,
Bizim evimizde prenses olmuş,
Ayakkabı terlik yüzleri bulmuş,
Getirdiğin yere götür geri ver…

Kredi kartları hepsi faizde,
Otomobil, ev, mal şimdi hacizde,
Yakında parklarda yatarız biz de,
Getirdiğin yere götür geri ver…

Cantekin’im renk renk Dünya bostanı,
Böyle eşe almam bir tek fistanı,
Bu bir mirasyedi evlat destanı,
Getirdiğin yere götür geri ver…