Mirasyedi Şiiri - Türker Ali Sacit

Büyük hesabın arefesinde beklerken
Satılır içinde yoksun gibi cepkenin
Ayağa düşersin bit pazarında yoksul
Ellenmedik yerin kalmaz çaresiz
Haraç-mezat gidersin öyle
At meydanından...
Sonra adın silinir handan
Çaycının kazanından
Kırkına gelen olmaz
Şeker aşkına birkaç tinerci çocuktan
Ve başkası mevlithandan...
Ah mirim ah,
Bir yönüyle “bizsin” “bizden”sin
Lakin şunu şöyle bilesin ki,
Çocuklarımın vebâli sensin...
Bir devirler;
Kule dibinde namın,
Ada’da damın,
Tatavla’da kemanın vardı...
Perdeler senin aşkına açılır,
Maksimde son fasıl seninle kapanırdı;
İnce hastalıktan giderken eşin
Kantocu Afitapla gezerdin.
Zil-zurna sarhoş olsan da
Galata esnaf-ı küberâsıyla
Hin-i hacette; Elhak,
Mirasyedi gibi pervasız,rahat
Ülkeni,ülkünü yerdin! ..
Düşman üstüne çullanırken
Ah mirim ah;
Sen uyur-gezerdin! ..
(Şubat 1995)