Miras Kalmış Palavra Öykü 2. Bölüm

Seyfi bey:kızım senden ne haber?
Nuray: ne olsun baba Sinan ağabeyin kızı Zeynep'e yurt dışına tatile gideceğiz dedim. Hangi parayla dedi.Bana güldü.
Seyfi bey:Övünmek için para mı gerekiyor.İnsan her şekilde övünebilir.Sen biraz çalış tamam mı.
Nuray:Aman baba.
Seyfi bey:Eee hanım sen anlat bakalım.
Mualla hanım:Ne var ki anlatsın çocuklar.Dükkandan aldığın üç kuruş parayla
ihtiyaçlarımızı karşılayamıyoruz.Sen övünmekten bahsediyorsun.bu devirde böyle insanlara görgüsüz diyorlar.Onuda bil.
Seyfi bey:Hanım bugün senin heyheylerin üstünde sinir ayarınla kim oynadı.
Mualla hanım:Sen yeterince sinir ayarımla oynuyorsun. kimseye fırsat kalmıyor.Osman,44 yaşında çalışmıyor.Nuray,40 yaşında çalışmıyor. Bu çocuklar senin yüzünden işsiz güçsüz dolaşıyor.
Seyfi bey:kusura bakma hanım Seyfi beyin çocukları el işimde çalışıyor dedirtemem.Benim iğtibarım var.Bu alemde sevilen, sayılan biriyim.
Mualla hanım:Senin iğtibarın beni bağlamıyor Seyfi efendi ben burada sefalet çekiyorum.Ya bu çocuklara iş bulursun. Yada seni terk ederim haberin olsun.
Seyfi bey:Benim çocuklarıma yaptığım fedakarlığı hiç bir baba çocuklarına yapmaz.Osman'ın lise 1 de 9 zayıfı vardı ben Seyfi beyin oğlunun kafası çalışmıyor demesinler diye Adana'ya halasının yanına gönderdim.Herkese
yurt dışında okuyor dedim.Nuray'ın 8 zayıfı vardı.Ben herkese 4 yıllık üniversite kazandı dedim Ben daha bu çocuklar için ne yapayım?
ikisininde lise diploması bile yok.Osman,kahveye git.babam fabrika yaptırıyor de.
Osman: tamam baba.
Osman kahveye gider. Merhaba arkadaşlar.
Mehmet:Gel Osman,iyi misin?
Osman:İyiyim Mehmet bu aralar çok yoğunuz.Babam fabrika yaptırıyor da çok çalışıyoruz.
Mehmet:Ne fabrikası Osman?
Osman:Henüz kesin değil ama araba fabrikası olacak galiba.
Mehmet:Baban ne anlar araba fabrikasından. Geçenlerde rüzgar esmişti de babanın arabasının kapısını götürüyordu. Baban zor yakalamıştı.
Suat:Osman, babana söyle de beni de işe alsın. yine başladın palavraya baban ne anlar araba üretiminden.
Osman:Babam anlar arabadan dedemin araba fabrikası varmış.
Suat:Eee şimdi nerede?
Osman:O sene deprem olmuş.Dedem tüm arabaları satmış parasını depremzedelere vermiş.
Suat:Vay vay vay ne iyi adammış senin deden hah hah ha.
Osman:Seninle de bir şey konuşulmuyor ben gideyim de Rüstem ağabeye müjdeli haberi vereyim.
Osman:Rüstem ağabey biliyor musun babam araba fabrikası açacak.
Rüstem bey:Hangi parayla.
Osman:Bütün bankalar kredi al diye babama ricada bulunuyor.Ama babam almamıştı.Artık ısrarlara dayanamadı alacak. Hemde 0 faizle
Rüstem bey:Ooo hemde 0 faizle bana da alıversin hah hah ha.
Osman:Sizinle de bir şey konuşulmuyor ben eve gidiyorum.
Komşusu Sinan beyin eşi Eda hanım,Mualla hanıma gider.
Eda hanım:Mualla hanım,duyduğuma göre araba fabrikası mı açıyorsunuz?
Mualla hanım:Ne fabrikası komşu o kursa kursa saat kurabilir.Övünmekten başka bir şey bilmiyor bunca yıldan sonra ayrılmayı düşünüyorum.
Eda hanım:Seyfi beyle bunca yıldır evlisiniz.Seni kendine benzetememiş.
Mualla hanım:Ben onu dinlemiyorum.Osman dinliyor.
Eda hanım:Seyfi beyin ailesi de mi böyle övünüyor?
Mualla hanım:Onlar Seyfi'den daha beter o konuda.Babası beni Seyfi'ye istemeye geldi.2 fabrikam 2 şirketim var dedi.
Eda hanım:Sende inandın öyle mi?
2.bölümün sonu....