Miras Şiiri - Mehmet Akif Han

Kızım
Paradan puldan yana
yok sana bırakacağım mirasım
Ne mal mülk kaldı babadan
Ne de büyük ikramiye çıktı piyangodan
Namuslu çalışarakta
zengin olamıyor insan..
Korkarım hatta
bir de borç kalacak sana..
Öyle bir zamanda yaşıyoruzki
insan yaşamı ucuz
ölüsünü kaldırmak ateş pahası..

Kızım
Yüreğimin içinde
benim tüm mirasım...
Onur mesela..
Bilirim.
karın doyurmaz..
ama onurla yaşanılır.

İnanç
insana, o büyük davaya
Belki kürklü bir manto gibi
ısıtmaz seni soğuk kış geceleri
Ama en güçlü silahındır
zorbalığa
Hiç kimse eğdiremez başını
sen inançlarını korudukca...

Ve başka değerler
hayat kavgasında kazandığım
insanca yaşamak adına..

Kızım..
Kiminin kolunda altın, boynunda mücevher ışıldayacak
Senin yüreğinde inançların ışıldasın
bir de gözlerinin içi...

Kimisi çek defteri yazacak
estetik ameliyatları için
sen şiir yazacaksın
insana ve umuda dair..

Kimi kokain çekecek
mutlu olabilmek için
Sen dostlarınla halaylar tutacaksın
özgürlük türküleri söyleyerek
hani derler ya
kapı gıcırtısına oyuna kalkan
öyle şen, öyle tasasız olsun yüreğin...

Kızım
Bir de emanetlerim var
sana bırakacağım...

Bir genci astılar 17'sinde
sen daha doğmadan çok önce
Halkının
17'sindeki genç düşlerini taşıyordu yüreğinde
O yürektekilerdi hedefte
Asılmadan önce
görüştük hücresinde gizlice
Çıkarıp yüreğindekileri
bana verdi..
Şafağa karşı
çıkardılar idam sehpasına
Tekmelemeden önce
ayağının altındaki sehpayı
göz kırptı ve usulca gülümsedi
adı Erdal Eren'di..

Bir Bahadır vuruldu
askeri bir eylemde..
Yüreğiyle çocuk
Bakışlarıyla erkek
Kafasının içindekilerle tam bir yoldaştı..
Korumak için yoldaşlarını
Tereddütsüz canını ortaya attı..
Tanığıydım
aç kaldığı günlerin
ama cebinden çikolatası eksik olmazdı
yoksul çocukları sevindirmek için..
Ve bahadırlığı emanet bıraktı..

Bir kız çocuğunu öldürdüler işgalciler
akıllı füzeleriyle..
Okula gidiyormuydu bilmem..
Ama biliyorum
o füzenin parasıyla
koskoca bir okul yapılabilir en moderninden
yüzlerce çocuğun okuyabileceği..
Gördüm cesedini,
paramparca
bir tek gözleri
hala maviş bakıyordu dünyaya..
O kız cocuğu gözlerini verdi bana..

Ve daha nice emanetler
yüreğimde taşıdığım
Dünya kadar büyük..
kuştüyü kadar hafif

Kızım..
Her biri o emanetlerin
sacına takılan bir tomurcuk gül gibi
çok yakışacak sana..
Taşımanı isterim..