Miras Şiiri - Reşat Öztoprak

Bir cam kaç defa kırılabilir aynı yerinden
Boydan boya enden ene çatlayıp çatlayıp
Tuzla-buz olana değin

*

Arkama dönüp her baktığımda
Arkasına dönüp bakan pişmanlıklar kırgınlıklar
Ve su dolu bir kaba damlamış yağ damlası gibi
Mutluluklar görürüm aynalardan yansıyan

Gidince solgun akşam üstleri kalır ardımda
Bu sana zamandan kalan mirastır
Sıkılır taş duvarlar
İçinde ışıklar, dışında nergisler
Gökyüzünde bulutlar solar
Dalda bir kelebek bitirir zamanını
Yağmur düşürür son damlasını
Bu kadarla mı seni sevmek
Bu bana zamandan kalan mirastır

Bir kırlangıç durur çamurdan yuvasında
Bir sarmaşık uzanır ona bağlanmış iple duvara
Bir ışık süzülür perdelerin arasından
Sarılıp uyurduk, istesek
Bu biz değil, miras kalan acılardır

Nereye gitsem her yerde aynı
Aklım/d/a düşüp kalan o akşamüstü sessizliği

Reşat Öztoprak