Kalabalığın içindeki
Tek kişilik sonsuzluk koydum adını
Sen kaybolduğum yollarda
Doğru yolum oldun her günbatımında
Mumlar yanıyor
Ben seni izliyorum
Rakı içişin var ya
Seni izlemektir doğru olan
Ben sana hayran
Bütün gece seni izlerim
Ben ölmeden önce
Sana bırakmak isterim şu
Sana olan aşkımı miras
Ve her ölen pişman ölür
Bende pişman ölürdüm senden önce
Şimdi umutlarla ölürüm
Ve hiç pişmam değilim
Senle ne yaşadıysam
Hepsi helaldir haneme
Seni çok seviyorum diye başlamak isterim
Ve ölmek işte şu koynunda
Kayıt Tarihi : 2.1.2019 09:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Efe Can Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/02/miras-172.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!