Miras... Şiiri - Sabriye Babaoğlu

Adımı çağırın!
Kimliksiz mutluluk
Yok mu aranızda?

Her yaşım zamansız...
Kendimi büyütmekle
Bitmiyor çocukluğum
İçine gömüldüğüm yıllar
Beni artık tanıyın!

Avuçlarıma sarılan
Ellerim;
Öyle korkak ve gerçekse
Neden tutunduklarım
Yalana yakışsın?

Öğrendim!
Ağlamadan nefes alamazsın...

Şahadet sürüp gözlerime
Kesikler atıyorum düşlerime
Rehin yaşasam da kendi günümde
Kırılma yüreğim
Benim ömrüme yaşamakta haklısın!

Her giden susuyor.
Uzak bir yarın olsun razıyım!
Biri bana
Gülmeyi açıklasın....

Umutlar!
Bir yere toplanın...
Çok az kaldım
Eskittiğim yüzümden
Çürükleri çıkarın...

Hala!
Ölümün artığı,
Hayatta kalmayım...

Hatırlayın!
Annem ne derdi;
'Ben öldükten sonra,
Çeşmeler kan ağlasın...'