Miras Şiiri - Erdem Yalçın

Cennet de bir pınar gibiydi gözlerin
Bir bakışın vardı ki okyanuslar kadar derin
Çok zaman kapılarak büyüsüne
Dalar giderdim düşler ülkesine

İçten ve sıcaktı gülümseyişin
İnsanı mecnun ederdi nazın, cilvelerin
Vurgundum o güzel anlamlı yüzüne
Yüreğime okşayan güzel sesine

Kaşlarını bir çattın mı sızlardı içim
Bazen ne kadar da insafsızdın sevgilim
Çok geceler ağlarken sevdandan
Sesini duyardım çiseleyen yağmurdan

Serpilirken yüreğime sessizce hüzün
Senin için çılgınca çarpardı bu kalbim
Seni sevmek avuçlarımda tutmaktı koru
Yalnızca kollarında yaşardım sonsuz huzuru

Sonunda senide kirletti zaman
Madde denen o hain sinsi düşman
Kaplayarak tüm masum düşüncelerini
Haince ele geçirdi benliğini

Bende kalan miras sadece sevgindi
birde pişmanlık dolu gözlerinin hayali
Kader yüreğime işlemiş seni
Zaman sevgini silemez ki.....