Miras Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gel derviş, seninle miras bölelim,
İlkbaharı sen al, güz bana kalsın.
Eğer aynı şeyse bir laf ile söz,
Laflar sana kalsın söz bana kalsın.

Henüz kurtulamadın mal ile mülkten,
Kurtulsan ayağın girer eşikten,
Madem çıkamadın hala beşikten
Deve senin olsun, kaz bana kalsın.

Bir ömür öğrensen inan ki azdır,
İlmin her damlası bir tatlı hazdır,
Aşa lezzet veren bir tutam tuzdur,
Baklavayı sen al, tuz bana kalsın.

Varlığın çevrene huzur vermeli,
Herkes her sözüne tam güvenmeli,
Sohbet tatlılıkla ilerlemeli,
Sıcaklığı sen al, buz bana kalsın.

Mirasımız zengin, doldur tepsini,
Doldur, tepelensin elinde sini,
İki yüzlü olma alıp hepsini,
İyi bir kimlik al, yüz bana kalsın.

İlim bir servettir, eğer bilirsen,
Yükleriz sırtına, çekebilirsen,
Eğer iyi tohum ekebilirsen
Tarlaları sen al, düz bana kalsın.

Sana kulak gerek, bana dudaklar,
Henüz bükülmedi sende ayaklar,
Benim sevdelere ihtiyacım var,
Al sen ayakları, diz bana kalsın.

Barlı der; ey Derviş, boşa dinleme,
Sırrı öğrenmeden değme, elleme,
Biz ağır geliriz küçük beynine;
Sen sizi sahiplen, biz bana kalsın.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 249-250/412)