Bir dünya kurdum senin için,
Yalandan uzak,
Dolandan uzak,
Hainden uzak,
Fesattan uzak,
Zalimden uzak,
Kalemi her alışımda elime,
Sen gelirsin yâdıma.
Duvarlar kulak tıkar feryadıma.
Bilirim,yorgun bu duvarlar,
Sessizce,usul usul,ağlar da ağlar.
Kim bilir kaç gamlıyı dinledi?
Öyle bir hâl ki bu bende,
Eşi yok ne bu gökte,ne de yerde.
Savur saçlarını,eğlensin rüzgârımda,
Geçmişten gelen bütün sırlar yanımda.
O sır ki; demirden soğuk,nefesten boğuk,
İnler kalabalık viranelerde çığlık çığlık.
Zalimin pençesinde bir ülkedesin,
Kalp atışlarını duyuyorum, kesik kesik.
Sesler kesik, başlar kesik, taşlar kesik...
Yalnızsın biliyorum, ama utanma,
Ve ağlama da...
Bilirsin bu böyle gitmez.
'Gider mi? ' diye sorsan kendine,
Ölümün ardı yalnızlıksa
,
Yaşarken yalnızlığın manası ne?
Yalnız kalmak çareyse derdime,
Ölüm veya yaşam, farkı ne?
Derdime derman olacaksa yar,
Gelmez bana ne kabir ne de zindan dar.
Anlamazlar, zahirden bakarlar hep.
Bâtını görmeye, yokmudur hiç niyet.
Durdest hayaller yoruyor akl-ı beşeri,
Gamımda pinhânım bu derde düşeli.
Duman kadar yoğun ve zehirli fikirler,
Sahtedir, gördüğüm gülüşler ve zikirler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!