Miracın olsun Şiiri - Fahrettin Öztürk

“ Ben Mostar’a gidiyorum çocuklar! ”

“Mostar” dediğin nedir ki Baba;
Aha şurası, burnunun dibi,
Kapat gözlerini ve rahat uyu.

Masal değil, Mostar!
Mostar dediğin bir mesel.
Kapadığın zaman gözlerini
Gözlerin yavaş yavaş süzüldüğü zaman
Zaman kirpiklerinde durduğu zaman
Gözlerinin önüne seriliveren
Uyku mahurluğunda elde anahtar
Bir özlem, bir hasret uyku tadında
Deniliverince;
“ – Ben Mostar’a gidiyorum.”
Kapısından girilen bir şehir.
Masal değil Mostar,
Mostar dediğin bir mesel
Gidiyorsun sonunda,
Uzak diyarların çocukluğuna
Hasretle yandığın şehre gidiyorsun.

Baba bak,
Beyaz bir güvercindir uçan pencerenden
Bak, ne mübarek bir gece
Bak, ne mübarek saatler bunlar
Görüyor musun?
Yükselen dualar arasında
Yükselen ruhlar! ...
Yükselen “Amin”ler.
Görüyor musun!
Gökyüzünün berraklığını
Ayın şavkı vuruyor yüzüne şehrin
Yıldızların ışıltısı altında parlıyor Mostar.
İsmin,
Cuma salasından önce okunuyor
Her beş adımda bir yenilenen
Dört teker değil, dört elli araban
İşte seni bekliyor kapında atın.

Yatağın toprak kokuyor
Ne güzel, yaprak yaprağa yatıyorsun
Baş ucunda ağaçlar toprak kokuyor ne güzel
Berrak bir su damlıyor yorganının üstüne
Dualar damlıyor, aminler damlıyor
Fatihalar, Yasinler damlıyor üzerine ne güzel.

Mostar dediğin nedir ki Baba?
Mostar bir mesel
Aha şurası, burnunun dibi
Kapat gözlerini ve rahat uyu
- Amin! ...