Miraç Gecesi Şiiri - Fikret Turhan

Uzun...
Çok uzun...
Bir ipin ucundaydım.
Öbür ucu sonsuzlukta
Tutanı da...
Sallayanı da belli değil idi...
Bazen...
Direler çizerek dönüyordum..
Bazen ise...
Bir sağa....bir sola...
Sınırsızca uçuyordum...
Bir yere doğru...
Alçalıyordum...
Bir göğe doğru...
Yükseliyordum...
Yere yaklaştıkça
Şekiller nete...
Uzaklaştıkça fule dönüyordu...
İpin ucunda ben...
Tutanı...sallayanı...
Belli değil idi...
Sonunda...kendimi....
Sırt üstü toprağa
Uzanmış bulmuştum...
Saçlarım....
Omuzlarımı aşmış
Toprağı sarmakta...
Lule..lule...olmuş
Toprağı okşamaktaydı...
Ansızın...
Yüzümü ona dönüyordum...
Ve diyordum ki...
Sen...sen ki..
Bütün resulleri
Bağrında saklıyorsun...
Öpüyordum..
Doya...doya...
Saçlarım omuzlarımda...
Dudaklarım toprakta