Muhammed gitmiş Rabb’ine,
Bir şey istemez kendine,
Canım kurban şefkatine,
Cennet ister Ümmetine.
Muhammed’in kemaline,
Erdi Rabb’in cemaline,
Girdi baktı Cennetine,
Önce ister Ümmetine.
Muhammed’in devesini,
Meyve doldur heybesini,
Esirgemez şefkatini,
Sevindirsin Ümmetini.
Bu dünyanın var sahibi,
Muhammed Onun Habibi,
Hiç düşünmez kendisini,
Hep düşünür Ümmetini.
Kayıt Tarihi : 28.6.2012 16:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!