Miraç Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Miraç

Allah’ın davetiyle başlayan bir yükseliş,
Olgunlaşan ruhlarda sonsuzluğa yüceliş,
O Sonsuzluk Katından döner hediyelerle.
Arınalım kirlerden, Hakka olsun yöneliş.

Miraç, yükselmek demek melekut alemine,
Rabbim hayırla alsın bizi de kalemine,
Cennetini yazarak ikram eder inşallah,
El açıp sığınalım Mevla’mın selamaına.

Miraç, bir merdivendir, çıkılır namaz ile,
Kararmış kalplerimiz boyanır beyaz ile,
Mekke-Kudüs arası İsra ederken gönül,
Gecenin karanlığı nurlanır niyaz ile.

Miraç, Habibe ikram, gönlüne tesellidir,
Akılları durduran Sonsuz Sevgi selidir,
Bu sevgi karşısında kahrolur zalim putlar,
Zulüm; zalimin huyu, sıfatından bellidir.

İsra denen yolculuk gecenin gizlerinde,
Böylesi yaşanmadı tarihin izlerinde,
Algılamaktan aciz örümcek beyinlerin,
İdrakleri küflenir karanlık tezlerinde.

Sorgu sual ettiler açlık ile tokluğu,
Beyinler karıştırdı varlık ile yokluğu,
Rabbimin Kudretini hesaba katmayanın,
Aklına takılmaz mı mesafenin çokluğu?

Miraç, keyfiyet değil Rahmanın davetidir,
Hikmeti sual olmaz: O, Ezel, Ebedidir,
Kulunu darda gördü, rahatlatmak istedi,
Sonsuzluk ikramının yüce bir hikmetidir.

Yolculuğun aracı Cennet patentli Burak,
Saniyeler içinde Mescid-i Aksa durak,
Zamandan ve mekandan münezzeh Ol Kudrete,
Yarattığı alemde olur mu bir yer ırak?

İsra, Miraç olayı basit yolculuk değil,
Hikmetleri önemli, sade elcilik değil,
Bilgi araçlarımız çözemez mucizeyi,
Bize düşünmek düşer, şeklen kulculuk değil.

Sitretül Müntehada Cibril çıktı aradan;
Artık gelemem dedi, yolum döner buradan,
Rabbim seni bekliyor, git de gör Cemalini,
Yükseliver katına, sonsuz ikram oradan.

Mustafa Hoşoğlu
21.07.2009