Mira Zeyno Şiirleri - Şair Mira Zeyno

Acılarımıza belkide teşekür etmemiz gerekmez mi.?
Bizi biz yaptıkları için ,
Bizi kendimizle ve bazan sevdiklerimizle yüzleştirdikleri için..
Güçlenmemize olgunlaşmamıza ,kısacası pişmemize yaradıkları için..
Empati yapabilme yeteginimizi geliştirmeye yardım ettikleri için..
Acının özüne inen ve acıyla pişen kişi gerçekten bunu içtenselleştitir ve bir nevi merdiven olarak görebilirse kısacası imtihan bilincine ererse işte insan olma yolundadır yani insanı Kamil olmak..

Bazan .!!
Kalırsın yalnızlığınla
Tükenir tüm umutlar
Hayale ve aşka dair ..
Bazan mı .!!
Ben yalnızlığın esiriyim sanki ..’!

Bir ağacı yeşerten içten bir sevgide olabilirsin ..
İçten içe çökerten sinsi bir ağaç kurdu da...
Bazan kök saldığımıza, dallarımızdaki meyvelerin bereketli ve sağlam olduğuna o kadar inanır güvenirizki...
İçten içe tüketildigimizi en sağlam sandığımız dal kırılıp bir darbe misali kovuğumuza çarptığında kökten yıkılıp devrilince anlarız..!!
Meğer onca zorlukla mücadele ettiğimiz şey çiçeklerine aldandigimiz dalimizda beslenen içten içe bizi bitiren ağaç kurtlarymış..!!
m.z

Ağırdır Yükü insanın Çaresizdir,
Yorgundur,
Öylece Bakar Kalır imtihanına.
Geçmişte boğulurken bir yanı ,
Geleceğe yansır korkulu rüyaları..
Bir mezarın başında içinden geçer dile gelmez acılar

Parmak uçlarımda kitlenen kelimelerim oldun ...!!
Defalarca yazıp sildigim aşk kelimlerinde yüregimi susturamadıgım..
Her kaçısımda yeniden karsıma çıkan bir çıkmaz sokak..
O kadar güzel bakma bana be adam ..
Konuşma yazma dilsiz yüregimi yakma..
Sen ordan bir kelam edersin benim çocuk yüregim çırpınır ateşlerde..

Ahh be çocuklugum ..
Çok özledim seni..
Kaygısızca gülebildigim günlerimi..
Annanemin sobasındaki atesin cıtırtısını.
Köydeki pinardan akan suyun insana huzur veren şırıltısını..
Hatta annemin cimdikleyip öglen uykusuna yatırma çabasını..

Ah bu öyle yangın ki..
Ne söner ne biter..!!
Ömrümü ömrüne durmadan katık eder..!!
Bu öyle bir özlemki ,
Ne geçer ,ne yiter
Hasretim hasretine durmadan eşlik eder..!!

Ahhh ..
Nasıl bir yalanda kayboldum ..
Gözlerinde masumiyeti ararken..
Bakışlarındaki gizli hüzne yol olayım derken..
Nasıl bir ateşte kavruldum ,kül oldum ben..
Sesinin buğusunda gizledigin acında intikam yeminlerinde harcanan bir ben ..

Anladım ki
Aslolan ruhtaydı..
Açlık,susuzluk hepsi hapsolmuş içimde
Anladım ki açlığım ve susuzluğum sadece sanaydı ey sevgili..

Ölüm bağımsızlığını ilan ediş

Bir akşam vakti gelsen diyorum..
Silsen havadaki hüzün bulutlarını..
Tazelesen bakişımdaki hayata dair umutlarımı..
Mevsimiler yitirse önemini
Zaman yitirse an yitirse sensızlikle geçen günleri..
Karşılıklı otursak sadece mutlu günleri ansak..