Mira'ya Öğüt Şiiri - Merve Acır

Pek ala sizi boğabilir yaşamak.
Ölebilirsiniz ,
Yalnız da , kalabalık da .

Olmazlara sürülebilir atlar dört nala
Arada kendini bir kuyuda ,
Bir kervanın umuduyla ,
Ve belki Habil ile Kabil'in başlattığı Cosmos'da
Bulabilirsin.
Bulunmayan olmak isterken.

Her bir tırnağını ayrı boya ,
Yeşilin on katmanına.
Ve söyle ; Ben Doğa Ana !
Bu gün güz ol ,
Yarın bahar .
Dün gezmiştin ormanları rüyalar kadar.
Belki şimdi ki ansın , tepesinde Kaf Dağı'nın
Ve belki Hiçlik oldun ,
Es geçme dur ,
Hiçlik Mevlana.

Hayır ,
Görünürde olduğu gibi değil ,
Ölebiliyorsun.
Hayır Mira ,
Yaşamayamıyorum.
Çünkü sensizken yaşanmaz ,
Çünkü sensizken en iyi ölünür.