Mir Serhedi Şiirleri - Şair Mir Serhedi

Li hember tenêtiyê
Ez mam tenê
Min guh da qirîna şev ê
Şev dizurî wek gureki har
Ji qirîna şevê diricîfim
Min dît hêyv ê

Berî koç bûna şevşevoka
Berbanga sibehê de
Min xewnê şêrîn hişyar ke
Bi ramûsenek aramî
Were
Were ku ev dilêmin

Yağmurlar götürürken bu şehri
Dört duvarın sessizliğinden çoğalırdı yalnızlık
Yağmurlar götürürken bu şehri iklimler değişirdi
Bahara gebe bu Şubat akşamında
Ölü feryatlar yükselirdi, buğulanmış camların ardından
Ve bu şehri yağmurlar götürürdü

Min hespê dilê xwe
Yek
bi
yek kuşt
Ji bo
bijangê

Akşam
Ölümün ilk rengi
Yaşamın son evresi
Akşam yine akşam
Ölümün ilk şahlanışı
Yaşamın son çırpınışı

Dengbêjo,
Ka bêjo lo
Ka bêje
Çend qirîn
Çend nalîn
Çend kul

Erê erê Esmerxan
Xum xuma avê bû
Gumguma sobê
Qîre qîra şevê bû
Dayîka te wiha digot!
Hebû tune bû

Şev bû
Tax kerr û lal
Bajar mirî bû
Min dît stêrk hatin xwarê
Û bû piste-pista wan
Tarîtîya şev ê guh da piste-pista wan

“İnsan biraz da ismine benzer” derdi babam;
Onun,
Sesine, yüzüne, gözüne
Güzelliğine, umuduna, sevincine
Bundandır;
Ey çocuk,

Û ez penaber im
li ser deşta çavên te...