Mir'e sitem Şiiri - Ahmed Arif Orhan

Yoruldum mirim..
Biliyor musun?
Dostlar beni bir gece uykusunda bırakıp gitmişler.
Ayakta durmak çaresizliğine bulanmışım,
Bundan sebep yorulmuşum işte.
Amcalarımın aslanıymışım da
babamın utancı olmuşum her başarısızlığımda.
Doğru ya, zaten hiç başarılı olmamışım okul sıralarında.
Annemin umudunu kırmışım mirim,
ben onlara fazlaymışım..
Bir Başak tanesine vurulmuşum sonra,
ezilmiş ve un olmuşum onda da.
Yaşlanmışım..
Yüreğime beyazlar düşmüş onsekizimde.
Anlamamışlar hiç,
hayallerimi ve umutlarımı hiçe saymışlar hep.
Rüzgarda savrulmuşum da,
Hiç geri adım atmamışım.
Dik başlıymışım onların lügatında.
Uzun lafın kısası;
Ben yaşamak kavgasından hiç kaçmamışım,
ayakta durmak çaresizliği beni hiç bırakmamış.. Başak tanesine vurulmuş, un olmuşum ya hani. Ekmek olmuşum, aş olmuşum mirim..
Ben aşk olmuşum, bana aşk olmuş..