Mıntıka Temizliği Şiiri - Cihat Albayrak

Sınav kağıdını saklar çok bilmiş
Nar suyu bulaşır gelinliklere
Çay ocağıdır kış mevsimi
Dumanı üstündedir evlerin
Tavşan kanı bir Filistin ısmarlar İsrail
Kanlı bir temennidir Filistin
Ben, emredersiniz derken
Yaşı benden hayli küçük olan bir komutana
Çırak verilir komşunun oğlu fotoğrafçıya
Bir iyilik icat eder ayşe
Kanamalı hastadır ayrılığımız
Kavuşmak, haylaz çocuk
Dördüncü kattan bakkalın çırağına sarkıtılır
Alışveriş sepeti
Şapkasını ters çevirip, yerdeki ceketinin üzerinde
Namaz kılar tarlasındaki köylü
Murat, sobasını yakar köy camisinin, cumadan önce
Bastonuna sarılması gibi ihtiyarın
Mektupları yanımda ayşe’nin
Ben, mıntıkasını yaparken dünyanın
İmece usulü hatim indirir mahallemdeki kadınlar
Şekerle kerpeten muhabbet eder çaycının elerinde
Komşuya dolu döner yemek tabağı
Parmak kaldırır öğrenci, önlüğü yırtılır
Kardeşlerine annelik yapar abla
Neye güldüğümüzü anlamayan
Bir öğretmendir yoksulluk
Ben, yanıklarını ayıklarım karavana böreğin
Ayakkabı özlemi çeker küçük kız
Baloncuklar yapıp sabun köpüğünden
Ayakkabılarını yıkar bir başkası
Kimse dövemez ama
Babam çok yorulabilir mesela
Dünya çok yorulmuş gibi hissederim
Artık daha yavaş dönüyormuş gibi
Veresiyesi yoktur aşkların; acısı peşin
Ben, aşkın katibiyim
Yaşamak derim, alnından öper gibi gelini
Badana yapar gibi gecekonduya
Yaşamak bir denklem / Gayrisiz içtiması tebessümlerin
Ben, düğmesini dikerim üniformamın
Birinciyi açıklar imam salanın sonunda
Tırnaklarını yer meraklı kadınlar
O şanslı ismi beklerken
Her insan duyar kendi ismini
Bir gün cami hoparlörlerinden
Mahallenin süslü karılarıdır japon balıkları
Hortumun ucundan içilen su kadar serindir
Oysa, eskiciye vermişiz her birimiz çocukluğumuzu
Çamurlu elleriyle dokunur
Hak ettiği paraya mevsimlik işçi
Para, ter kokuyorsa kıymetlidir
Ben, istihkakım olan insanlığı talep ederim yalnızca
Kördür babası ve mendil satarken eşlik eder ona ali
Yoksulluğun kokusunu da alıyor olmalı köpekler