Minnoş Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

M İ N N O Ş

Çocuktum
ilk tanışık olduğum
'minnoşumu'
anımsadım.
sobayla ısınan evimizde
boylu boyuna yatar
bizimle oynardı.
geniş bahçeli avluda
koşturdukça
şen kahkaha
curcuna
yanklanırdı sokağımızda.
ne çok gece uyurken
yanıma gelip
benle konuşur gibi
masumane baktığı
miyavladığı,
enseme
saçıma
boynumda
hissettiğim
'minnoşu' bir kere daha aradım.
ara ara sürtündüğü
pamuksu
elleri
bedeninde,
sevilesi can
arkadaşım💟
hoş duygular
uyandırırdıkça bende,
seni özlememek
mümkün mü?

kayıtsız kalsam!..

Aksaray/27/09/2022

Gökmen Yılmaz Erdem