Minnik Kuş Şiiri - Niyazi Sakar

Daim gördüğümüz manzara bir kafeste bir minik kuş
Uzun zamandır alıştığı sahibi yanında ya hava ona hoş
Sakınırdı kendini saldırmak isteyen kediden köpekten
Çıkmaz istemezdi altın değilse de o paslı kafesten...

Bir gün aldı sahibi onu nedense çıkardı kafesinden yuvasından
Sevinçli idi kuş değişmezdi sahibini değerli idi kaybettiği anasından babasından
Olsa idi o an kendine uzatılan el çırpınır ölürdü korkusundan
Ve boyun eğdi severek verdi boynunu Sende mi Brütüs senaryosundan

Düşünüp durdum bu olaya bir an, var mı bu adaletsizliğin yazarı
Nasıl oluyor? Neler dönüyor? Dünyadan önce kimdi bu oyunun bozanı
Pişmeden aç koy, çelik çömlek oyunu gibi haram et devir kazanı
Her gün Güneş batınca akşam doğar,sürmesen de eşeğini, Geçer Borun Pazarı...