Minnettarlık Şiiri - Arif Arslan

Seni hiç tanımadan uzun yıllar yaşadım,
Sanki sana gelmişim peşinden adım adım.
Ruhum sana muhtaçken ne yazık bulamadım;

Şimdi kavuştum artık, sen varsan ben de varım.
Beni sana getiren rehbere minnettarım.

Gaflet dolu bir ömür, bir hayat var sırtımda,
Geçen yıllarım için bilmem ki ne yaparım?
Selamete çıkaran yolları sen gösterdin;

Şimdi artık oturur günahıma ağlarım;
Bana şuur bahşeden haline minnettarım.

Yolum çıkmazda iken bana rehberlik ettin,
Yese düştüğüm zaman ruhuma ümit serptin.
Bağımda bir tek yeşil yaprağım kalmamışken;

Şimdi güller, sümbüller, menekşeler toplarım;
Bana bu zenginliği verene minnettarım.

Hayatımın lezzeti, tadım, tuzumsun benim,
En güzele götüren kılavuzumsun benim,
Susuzluk çekmem asla seni kaybetmedikçe;

Cennetten akıp gelen Kevser Havzumsun benim.
Beni sana getiren nehire minnettarım.

Gönlüme ışık saçan yıldızımsın, nurumsun,
Seni çok seviyorum, sen benim onurumsun.
Eller ne derse desin, benim için sen busun!

Senden ayrı kalmayı ölüme eş sayarım;
Seni bana lütfeden Rabbime minnettarım.