Minnetsiz akşamlar Şiiri - Serdar Yusuf

Minnetsiz akşamlar

Kimleri yaktım ben yürekte?
önce maziden yalanları,
sonra yalancıları…
kaktüsleri dikenleriyle attım ateşe,
bir komşu kızı,
bir yarım türkü,
bir köşe başı dilencisi…
hepsi sırayla düştü kalbimden,
hepsi sırayla kül oldu.

her şeyin bir vakti vardı,
ve herkesin.
tatlı günler bitti,
çok ağlayanlar sustu,
çok konuşanlar da payını aldı.
yürek yangını affetmezdi,
ben de affetmedim.
kimseye minnet etmedim.

zihnimin mahpushanesinde
herkesi beraat ettim,
ama izlerini karaladım.
anıların üstüne kül döktüm,
bir daha yeşermesin diye.
adımlarımı hep karanlığa bastım,
kimseler bilmesin diye.

şimdi kimsesizim,
ama özgürüm.
yapayalnızım,
ama dimdik.
ne aşka borcum var,
ne dosta,
ne hayata…

en son senin adını kazıdım saçlarımın kumsalından,
her kum tanesinde bozdum kökünü.
deniz aldı götürdü,
rüzgâr unuttu.
balıklar sevindiyse ne âlâ —
ben de gülerim,
acıdan örülmüş, biraz da alaycı bir tebessümle.

ve bitti.
bitti işte.
ne sen varsın artık,
ne de ben eskisi gibi.