MİNNET
Ne çabuk büyümüştüm,
Nisan yağmuru darbeleri,
Gözyaşlarıma karışıyordu.
El kadardım, el kadar
Çekip gitmiştiniz nazlarım
Nazım size geçerdi, sözümde,
Elin elindeydim el kadar.
İlkin gözyaşlarım döküldü,
Kurumadı da günlerce,
Ve bilyelerim ardından.
Meşini de kestim minnetsiz,
Minnetim yok el âleme,
Elkızına, oğluna…
Yük olmam millete
Hele bu canı bu bedene
Sen yoksan ecele bile
10.03.2003 - 23.12
Malkara
Kayıt Tarihi : 10.2.2007 03:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir gün aklıma neden bilmem nasıl büyüdüğüm geldi. Ailemden ayrı büyümüştüm onun bunun kapısında yetim gibi, öksüz gibi.
şiirinizi okurken çocukluğuma dönmüştüm biran..
ve kendimden birşeyler bulmuştum.
Meğer şiirin hikayesindeymiş ortak yönümüz...
benzer çocukluğu yaşamışız..
ve büyüdük nihayetinde
öyle ya da böyle...
fakat benim içimde, büyütemediğim büyütmek dahi istemediğim bir çocuk vardır hala...
...'biz büyüdük ve kirlendi dünya....'(yeni türkü)
keşke hep çocuk kalabilseydik...
'dünyayı verelim çocuklara hiç olmazsa birgünlüğüne...'
'en güzel çocuk henüz büyümedi.....'
(N.Hikmet R.)
İÇİNİZDEKİ ÇOCUĞUN UMUDUNUN, MUTLULUĞUNUN
BİTMEMESİ DİLEĞİYLE...
HÜRMETLER...
TÜM YORUMLAR (1)