Minikler…
Gel babasını çeken o minik eller,
Agucuk çeken o masum diller.
Tüm büyüklere mutluluk veren,
Benim de tek dostumsunuz minikler,
Dünyada sizler.
Burunları dinmeyen,
Ağızları silinmeyen,
Saçları rüzgarlarda karmakarışık,
Yok mu minik kardeşim,
Senin kimsen.
Ben dünden öldüm,
Bari sizler yaşayın minikler,
Sizin üzerinizde bütün ümitler.
Size, bir tek size beslediğim,
Bunca sevgiler.
Siz mutlu olun minikler,
Bu beni mutlu kılar,
Bu bana yeter…
Kayıt Tarihi : 11.6.2009 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!