Minik Su Kaplumbağası

Kocaman bir su kaplumbağası yaşarmış,
Bilinmeyen bir zamanda,
Uçsuz,bucaksız okyanusta…
Senenin belirli zamanlarında,
Sayısız yumurtasını bırakmak için,
Bâzen gündüz,bâzen gece,
Yüzermiş altından kums
Bir gece yine çıkmış sâhile,
Eski yumurtalarının bir kısmı çatlamış,
Sayısız yavru gelmiş dünyâya…
Doğar doğmaz çevirmişler analarını çevresini,
Sevinç ve şaşkınlık çığlıklarıyla…
Hele içlerinden biri varmış ki,
Şirin,tatlı tavırlarıyla,
Bunaltmış anasını,
Âhret sorularıyla…

“Bizler nasıl doğduk?
Nasıl geldik hayâta? ”

Annesi yanıtlamış;
“Havanın,suyun,güneşin,
Ve sıcak kumların yardımıyla…”
Küçük yavru neşeyle bağırmış:
“Güneş,kum,su,hava,
Hepsi verip elele,
Hazırladılar bizi yaşama…
Aman ne güzel,ne hoş,
Her yan dolu dostlarla…”

Annesi acı acı gülümsemiş:
“Her şey,her zaman,
Böyle yolunda gitmez yavrum,
Anlarsın zamanla…”
Birlikte oynaşmışlar karanlık sulara…
Güneş doğunca,diğer kardeşlerinin,
Doğuşunu görmek için,
Kıyıya dönmüş bizim kaplumbağa,anasıyla…
Bir sürü kardeşi daha,
Kıpır kıpır doluşmuş kumlara…
Sonra hızla yürümeye koyulmuşlar,
Kavuşmak için dalgalara…

Derken gökyüzü kararmış,
Sanki kaplanmış,kara bir bulutla…
Sürüyle büyük,siyah kuş,
Dalıp dalıp yükselmişler,
Ağızlarında birer yavru kaplumbağayla…
Pek azı kurtulmuş,
Kahramanımız annesinin yüzgecinde,
Kendini zor atmış okyanusa…
Anası nasihat etmiş,
Üzgün,korkak su kaplumbağasına:
“Şimdi anladın mı çocuğum,
Her şey toz pembe değildir asla…
Hayatta uyumla mücadele,
Dâimâ bulunur yan yana…
Bu söylediğimi unutma,
Böylece kabullen,
Ve hazırlan dünyaya…”

09.10.1994