Minik Serçem Şiiri - Haydar Hakan Şen 2

Aylardan Aralık’tı mevsim kışa gebe
Ha doğdu ha doğacak zemherinin ayazı
Yalnızdı, bir başına...
Sobaya attığı odunun çıtırtısı
Kaplamıştı odanın her yanını
Bal rengi gözleriyle bakındı etrafına
Duvara yansıyan gölgesinden başka
Kimse yoktu yanında
Her an onu düşünüyordu
Düşündükçe artan özlemi
Taşıyordu yüreğinden
Minik serçem derdi ona
Minik serçem
Saçlarını tarayışı geldi aklına
İpek saçlarını
Kendi de çocuktu bir zamanlar
Babası da böyle tarardı saçlarını
Büyüdüğüne üzüldü birden
Unutalı çok olmuştu babasını
Erken gitmişti bir veda etmeden
Kanatsız kuşlar gibi hissetti kendini
Bir yanı hep eksik
Bir yanı hep kırılgan
Minik serçem dedi içinden
İpek saçlı minik serçem