Minik Papatya Şiiri - Muhammed Adıgüzel

Ben bir bombayım,
kimsesiz,
pimsiz,
beni bir gül bahçesine attılar
ve kaçtılar insanlardan habersiz.
yanlızdım.
ölümü beklerken
saniyelerde kurudu göz yaşlarım yanaklarımda.
ve sonra seni tanıdım,
o uzun boylu gül kalabalığında.
yaklaştım,
biraz daha yaklaştım yanına.
tanıdım,
ve çok sevdim seni.
en çok gözlerini sevdim,
çünkü güneşti gözlerin.
ellerin narindi.
ve saçların tütsü gibi mest etti kalbimi.
ve gülüşün,
gülüşün bir saniye daha uzattı ömrümü,
aldı götürdü uzaklara gönlümü.
ama ayrılık vakti geldi.
her şeye rağmen seni tanımak güzeldi.
konuşmak seninle,
gülüşünü duymak,
ve gözlerine bakmak iyi geldi.
senle geçirdiğim saniyeler,
senelere bedeldi.
keşke daha önce tanısaymısım seni,
ve bütün saniyelerimi
sana harcasaymısım.
tamam artık git,
kaç benden,
uzaklaş.
ama unutma,
seni seviyorum
minik papatya.