Minik Kardelen Şiiri - Ziya Nizam

Dünyadaki binlerce yalnız kardelenden sadece biri.Ben,sen veya o,hiç fark etmez.

Küçük bir kardelendi o.
Hayatla henüz tanışmıştı.
Engin beyazlıklar içinde yaşıyordu
Gelinlik giymişti sanki dağlar.
İlk zamanlar,ne kadar da hoş gelmişti çevresi ona
Mutlu sanıyordu kendini.
Günler geçtikçe bir boşluk hissetti.
Neydi bu?
Tarifini bilmiyordu yaşadığı yalnızlığın.
İki kelime edecek bir dostu yoktu,
Arkadaşlığı bilmiyordu
Hiç arkadaşı yoktu çünkü.
Kuşları tanımıyordu,
Arıları ve böcekleri de.
Karlı dağları tanıyordu sadece.
Güneş deseler korkardı herhalde.
Minik kardelen,üşüdü bir gün.
Isıtacak sıcacık bir el bile bulamadı.
Kapattı yapraklarını yalnızlıklara
Karlar arasına gömüldü sonra.
Soğuk bir sondu onunki.Aynı hayatı gibi.
Ne olurdu sanki
Sıcak iklimlerde yaşasaydı.
Sevgililer birbirine armağan etseydi onu.
Ama olmadı işte
Soğuk bir günde gitti
Buzlar içine minik kardelen.

20.01.1997-Pazartesi
00:27 Karadeniz FM-Rize