Minik Emperyalistlere Şiiri - Eymen Özgüven

Çıkmaz sokaklarda büyümüş
Çocukların,
Çıkmaz sokaklarda kaybolmuş
Çocuklarıydık biz.
Kaçırdık mı bir kere o topu
Duvarın arkasına
Kavuşmak imkansızdı
Bir daha o topa.

Alamazdık ta yenisini
Çünkü yoktu cebimizde
Üç kuruş para.
Ama sıkı dostlardık biz
O zamanlar da.
Ne kadar kızsakta
Topu kaçırana , Dışlamaz
Alırdık yine onuda aramıza.
Paylaşırdık Necmiye teyzenin
Salçalı ekmeğinden
Bir parça dahi
Olsa da.

Ama..
Şimdi bakıyorum da
Şimdinin çocukları dahi
Olmuş emperyalist.
Dostlukları hepten yalan,
Sabilerin Haberleri yok vicdandan.
Bittiyse işleri
Hemen atıveriyorlar bir kenarıya
o an.
Düşünmek yok onların doğasında
Şu an.
Sorsan , şu minik emperyalistlere
Koca bir taşla bir tutuyorlar
İnsan kalbin şu an.
Umurlarında değil ,
Üzülmek gibi
En içten duygular..

Gerçi hata bizde
Her şeyi normalleştiren
Bu millette.
An asl diktirsek her çocuğumuza
Her sene bir fide
Bak ! nasıl doluyor içlerine
Vicdan denen en yüce mertebe.
Kalıyor mu işleri,
Para ile güç ile !