Minik Ellerimle Dualar

Geceleri minicik ellerimi açar;
Rabbimden hep seni görmeyi dilerdim.
Sadece seni;
Bir de güneşin doğmamasını isterdim.
Çünkü güneş doğdu mu sen giderdin,
Sonra kalkardım yataktan ağlayarak,
Hıçkırıklara boğulurdum.
Babam alırdı beni kucağına,
Yalvaran gözlerle bakardı ağlama derdi,
Dayanamazdı o da ağlardı.
Sonra yeniden seni arardım.
Titrek seslerle yalvarırdım Allaha
Gece olsun da seni göreyim diye
Canım annem.
Babamla beraber kahvaltı yapardık,
Sonra babam işe giderdi.
Ben balkona tek başıma otururdum.
Ayşe annesine kitap okurdu
Bende bakardım dayanamaz ağlardım, anne.
Sonra dışarıya çıkardım.
Oynamak için Osman’ ı çağırırdım:
“Hadi gel oynayalım derdim.” Osman
“Gelemem annem kızıyor, üzerim kirleniyormuş.” Derdi
Ve ben o an ölürdüm annem,
Yüreğim cız ederdi,
Hıçkırıklara boğulurdum.
Sonra tek başıma duvarda oturur,
ağlardım hem de utanmadan ağlardım.
Gelişini beklerdim babamın saatlerce,
Babam gelirdi yorgun olurdu be anne
Elimden tutar eve doğru yürürdük
Her akşam kahvaltı yapardık.
Bazen Osman’ ın annesi yemek yollardı.
Yerken boğazımda düğümlenir, yutkunamazdım annem
Sonra babamın gözlerinin içine bakardım,
Ekmeğimi yeniden yumurtaya doğru uzatırdım
Tam bu sırada güneş son defa gülümserdi, yüzüme
Sofradan koşarak kalkardım,
Yatağımın dibine varırdım,
Ellerimi açarak.
Allah’a yalvararak minicik ellerimle dua ederdim.
Sonra yatağıma girerdim,
Sımsıkı gözlerimi yumarak
Sessizce ağlardım.
Bu sırada babam gelir,
Yanaklarımdan öperdi beni anne
Sonra kulağıma fısıldayarak “annene selam söyle” derdi.
Ve içeriye geçer mavi masanın üzerindeki resmine
O oradan ben odadan saatlerce bakardık,
Ve ben o sırada Allaha seni görmek için dua ederdi.
Benim melek annem…