Minik ellerde parlayan yüzük

minik ellerde parlayan yüzük
neden durmayım ki mahsun
neden bükmeyim ki boynumu
koca ellerimde kayboluyorsun işte

onun bir gelinliği var
omuzundan ayaklarına uzanan
duvağı var bide
telli pullu
tabiatıyla beyaz bembeyaz
kar gibi melek gibi
yanında bir adam
somurtmuş yüzüme bakıyor gibi

misafirler oturmuş sandalyelere
o yana bu yana koşturan çocuklar
gürültü
son ses açılmış müzik
gümüşten bir tepsi
içinde iki yüzük

kına gecesi kına yakılacak
minik eller kınaya batacak
al al derisi
kapkara gözünün irisi
uzaklaştım çabucak ordan
sen de oynasana der diye birisi

konvoy halinde her araç
annesi kızına sarılır ağlayarak
o koridordan geçer
o önümden
yıllar geçer
ömür gözümden

birden durdu somurttu
kalabalıkta bir uğultu
yanıma geldi sustu
seni bekledim derken
ben hoş çakal deyip yüzüne gülerken

anlamamış gibi kimse bir şeyleri
uzaklaşır önümden ayak sesleri

beni tanıyanlar bilin
ben uyuyamam geceleri
uyursam rüyama girer
elimi tutar minik elleri

kaç yıl oldu gitmez
bilmem ne diye
korkuyorum bir gün
rüyamda ölürüm diye