Minik eller kocaman yürek Şiiri - Ünal Ulaş

Zorlu bir yaşamın ilk basamaklarıydı
Yabancı ve büyük bir şehirde
Sırtımda boya sandığı buluverdim kendimi
Minik ellerim fırça sallayacak
Ve kocaman yüreğim buna dayanacaktı
Biraz utanarak biraz sıkılarak
Ayak uydurmaya çalıştım abime
Önce boyayalım abiler demeyi
Sonra fırça tıklatmayı öğrendim
Ne güzeldi para kazanmak emekle
Ne güzeldi o günler
Kazandığımın çoğunu dondurmaya yatırdım
Yada lahmacun tost ve ıvır zıvır
Birikmiyordu paralarım
Çünkü canım o kadar çok şey istiyorduki
Arkadaşlarım vardı zengin
Biri pastaneci biri müteahit çocuğu
Onlarda olan bendede olsun istiyordum
Hiç olurmu be çocuk hiç olurmu
Sen bir işçi çocuğu onlar başka sınıftan
Tamerin eski giysileri bana uymazdı
Anam onları keser biçer sabaha hazırlardı
Bana yeniydi o giysiler heyecanla giyer
Sanki yeniymiş gibi fiyaka atardım
Babam beni çok döverdi birde büyük abim
Babamı kaybettim abimse dövmeye devam devam ediyor
Ben o minik ellerime sadece fırçayı değil
Kocaman yüreğimide sığdırdım