Minik Ecrin’e Ağıt Şiiri - Mustafa Öncer

Kanayan bir yara var içimde, derin,
Daha bebekti o, ne kadar da narin,
Nasıl da kıydılar sana, güzel Ecrin,
Hiç mi acımadınız, bu nasıl vicdan,
Dayanamaz bu acıya, hiç bir insan.

Bir iz, bir işaret, olmasa da somut,
Yaşamıyla ilgili vardı bir umut,
Sanki bir yerlerden almış gibi komut,
Saldırdı ona hunharca, katil hayvan,
Dayanamaz bu vahşete, hiç bir insan.

Dünyaya gelişinde bir gariplik var,
Anası belli de baba sanki buhar,
Bunda minik Ecrin’in ne günahı var,
Kemikleri toplanıyor, her bir yandan,
Dayanamaz görüntüye, hiç bir insan.

Ecrin tam da yirmiiki gündür kayıp,
Devletin hakimini, savcısını, yok sayıp,
Bu süreci her gün işleyerek, şov yapıp,
Primi yaptı, televizyonda bir ekran,
Dayanamaz çirkinliğe, hiç bir insan.