kafatasımın içinde yaşayan minik adamlar var
bir de onlarla konuşan
minik kadınlar
gece rüyama inerler
asma köprülerden geçer
gözlerimde konaklar
sabah sağımda solumda uçuşur
onlardan kaçarken
yine onlara sığınmak isterim
bilirim ki canımı yakmazlar
akşam alıp mayolarını
boğazıma yapışırlar
yok
alışığım ben
bir okyanus miktarı doldururlar içimi
su sızdırmaz bedenim
yine de çatlaklarım var
minik adamlar ve kadınlar
duvar örer
duvar yıkar .z
Kayıt Tarihi : 23.6.2017 03:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!