Daha dün çoçuktum,hatta bebektim..
Büyüdüm,hiç birşeyin farkına varmadan..
Büyüdüm,hiç birşeyi umursamadan..
Daha dün oyuncak bebek isterken
Bugün kucağımda sen..
Gerçek bir bebek..
Eliyle, koluyla, canıyla, kanıyla, minicik bir bebek...
Kollarımda sımsıkı sarabildiğim,
Canım dediğim,
Öpmeye doyamadığım bir bebek..
Benden bir parça, canımdan bir parça...
Daha dün oyunda anneydim
Bugünse gerçek bir anne..
Anne! ..
Kulağa ne kadar hoş geliyor,
Ne kadar kutsal geliyor,
Bir o kadar da şaşırtıcı...
Ben ve anne..
Ben ve bebek..
Ben ve aile kurmak..
Hiç bağdaşmayan bir o kadar da uzak kelimelerdi...
Şimdi geçmişe dönüp bakıyorum da;
Uzak diye birşey yokmuş....
28.05,06
Şair RananurKayıt Tarihi : 9.3.2008 15:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!