Minicik mutluluk Şiiri - Gülay Özdemir

Minicik mutluluklar saklıdır; sende, bende, herkeste,                                 
Göremediğimiz hayatların
içinde!
Öyleyse neden göremez insan bu mutlulukları?
Çünkü insan sürekli yakınır durur daha, fazlasını isteyerek!
Oysa ki; farkına bile varamadığımız milyonlarca küçük mutluluk saklıydı gizemli hayatlarda,
Sen, ben görmezden gelmeseydik,
Az olanla yetinmeyi bilseydik.
Ama nefis doymaz ki...
İster durur yorulmadan!
Var olan minicik mutluluğun formülünde
arzu ettiklerimizle değil de; sahip olduklarımızla keyif almayı öğrenebilseydik!
O zaman kapımızı mutluluk durmadan çalardı.
Bazen de mutlu kalabilmek için saklı hayatların içinde var olan sırları görseydik!
Minicik güzellikleri fark edebilseydik!
Bitip giden hayatlarda şükür varken şükürsüzlükten gelen mutsuzluklar olmasaydı.
O zaman bu dünyada yaşamayı daha çok isterdim.
16.08.2020