Rüzgar tüm nezaketiyle esmeye başlardı
Salkımsöğüt saçlarını omuzlarına saldığında.
Bahar kışa inat bir başka canlanırdı,
Utangaç gözlerine gülümseme serpiştiğinde.
Serviler boynu bükükleri oynardı,
Güneşse bulutların arkasında bir sığıntı
Taşlı yollarda endamı filizlendiğinde.
Rüzgar esmez oldu,esse de hırçın
Bahar feragat etti mevsimlik hakkından.
Güneş hep tan vaktinde kalakaldı
Servilerse iki büklüm.
Uyuduğunu sanmıştım,tatlı tatlı
Hani dokunsan uyanack gibi.
Ölen bir kız çocuğu görmemişsem de önceleri
Ölüm bile masum duruyordu körpe bedeninde.
Kayıt Tarihi : 1.11.2005 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!