Mineftanlar Şiiri - Zülfikar İz

Unuttu ölümü doğduğu anda insan,
Hiç bitmez sanıyordu kendini zaman,
Yaşanaları gizlerim diyordu mekan,
İşte geldi, ahir zamanda beklenen an...

Hazır olun, ufukta kapkara bulutlar,
İftiraları ile saldıracak haydutlar,
Korkularla can bulacak, dünyalık putlar,
Sımsıkı tutun, uçup gitmesin umutlar...

Şimdi meydan okuma zamanı, zamana
Çok iş düşüyor güneşe, aya, insana,
Yaşanmış, yaşanan, yaşanacak her ana
An an şahit tutun akrep ve yelkovana...

Yollar dikenli, toprak kurak, hava ayaz,
Ruhlar kışı yaşıyor, zalim nefisler yaz,
Akıllarsa teslim dünyaya, tam bir enkaz,
Tarih bu zulmü yazabildiğin kadar yaz...

Ashab-ı Uhdud tek tek açtı hendekleri,
Masumiyeti gömmekti tüm dilekleri,
Yer yüzüne kaplayınca bal petekleri,
Umutları soldu, tutuştu etekleri...

Ortaya çıktı yalan dolan oyununuz,
Kendi iftiranızla kırıldı boynunuz,
Zulmünüzle, yılanlarla doldu koynunuz,
Her devrin MİNEFTAHLARI, geldi sonunuz...