Mine (Serbest) Şiiri - Atakan Kartaltepe

Ölünce gömecekler beni...
Evet evet... gömecekler!
Sanmam ki yaksınlar,
Ya da denize atsınlar?
Onlar da birer ihtimâl ammaaa
Binde biiir, bir milyonda!
Gömmeyip de ne edecekler ki beni?
...
Eveeet,
Gömülmem derim ki
Keşke, Bahar’a doğru olsa...
Hani Veysel’in sadık yâri var ya
Kara toprak!
İşte bir de o uyanıyorsa...
Uyanıyor olsa derim, çünkü
Bir verimli toprak olsun yerim,
Bir, münbit toprak isterim!
Neyse hâlim o çıksın fâlim der gibi
Hani falda çıkar ya
O çıkacak ortaya...
Ne mi?
Eee ne ekersen onu biçersin misâli...
Atakan’ın hâli!
...
Bahar’ın bir ılık günü,
Almış suyu, görmüş güneşi...
Görmüş gün’ü,
Bir bakmışsın fışkırmış toprakdan,
İki Mine!
Tam da üstümde!
Her zamanki gibi o renkle yine,
Mavi mavi!
İki maviii...iki maviş!
Benzer gözlerine!
Hele bir de bakarsan...
Yok! Yok!
Onlar Mine değil aslında...
Aslındaaa
Bil!
Bakıyorsundur Atakan’a.

04.06.2008/15.00