Mine Kul Şiirleri - Şair Mine Kul

şehrimin yağmurlu sabahında
kaldırıma düşmüş yapraklara
hüzün yakışıyor
diye geçirdim içimden...

ufka baktım

üzgünüm...!
seni sessiz bıraktığım için
bir kelimeye bile nasıl hasret kalındığını bildiğimden
bu hasretliğin sessiz vesvesesinde
nasıl ölünüp dirilindiğini ama ölmenin
hiç kolay olmadığını bildiğimden

* nasıl da büyüdü kalbimin yarımlığı
ve hiçbir yarı, tamamlayamadı bu yarımı *

bir segah makamı dolanıyor dilime
ardından yırtılıyor perdesi zamanın...

ruh duvarlarında gizliymiş saklı bahçe
bir nihavent makamı fısıldarmış
nefesinin yettiğince
fısıltıları çoğalınca şiir olur
saklarmış dizelerinde dile gelmeyen aşkını…

yüreğim gamzededir deva bulamam
yarama başka merhem,derman aramam
ey geceye eş gözlerin gamzeli sevdalısı
ey gözlerimi devirdiğim gecemin sabahı
Leyla’ya Mecnun’dan gayrı sevda haram...

bir şiir
alıp getirir seni bana
bir şiir
kafiyeden uzak
uyacak bir adımı olmayan
kimsesiz...

ey sevgili…
dinle şu kanunun telleri
nasıl şikayet etmede
ayrılıklardan dinle...

her dem yokluğunda azalırken

nafile yere aşka göz süzme
sen de ben de biliyoruz ki
bir kere ruhu yanmış pervane
yanmanın hazzına doyamaz
ateşin etrafında döndükçe
kendi yangınını çoğaltır

Nefesin kesildiği anda gözlerini yakarak süzülen' ilk' damlanın adıdır Vâveyla...

kalp dediğin dört odacık
hangi odada unuttun beni...?

benim zindanım etten, kemikten

I

biz seninle...!
dallarının ucu bucağı olmayan
gövdesinde sevgi barındıran
olmayacak yerde çiçek açmayacak