ve aşk yalandı
bunuda öğrendi....
dostluğa sarıldı sımsıkı
aşkın acı izlerini silerdi
ihanet etmezdi
gözyaşlarım kadar değerli olmadığını hiçbir şeyin
ve bunu bildiğim halde yinede ağladığım için
hayatın anlamsız koşusunda yapabildiklerim önemliyken
yapamadıklarımın peşinden koştuğum için
bildiğim halde canımı acıtanları
şair olsaydım
önce kendime sonra
sonra anneme bir şiir
sonra aşka, belki hayata
sevdiklerime, sitem ettiklerime
sevip söyleyemediklerime yazardım önce...
yalnızlığın kardeşiydi hüzün
ayrılık çiftinin çocukları
babaları ihanetti
anneleri göz yaşı....
kapı komşularıydı özlem
gece çağırıyor
en karanlık haliyle
sanki bilmiyor...! ! !
ben karanlıktan korkarım...
kocaman ağzını açmış
Yoksun...
Yine kurak çöllerde
Susuzlukla savaşıyorum
Kavruluyorum
Ah bilemezsin, nasıl acı çekiyorum
Her şeyimi sende bıraktım,
Çok canım yandı giderken
Hüzünlerim üzmez
Çocukluğum mutlu etmezdi
Sevinçlerimi yaşamaz
Çölde bir bedevinin söylediği
Tek sesli, tekrarlı peş peşe nağmeler gibi
Başka benliklere götürmeyen
Bana beni hatırlatan
Tek sesli müzik gibi
'Sen'de 'Ben'i gördüğüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!