Minber'e Koş Şiiri - Dursun Özden 3

minber’e koş

ey can! kine-kibire boyun eğme, mal-şan-şöhret önünde eğilme, kırıl
sınıkcıya gerek duyma, kendi yaranı kendin sar, anka ol, yeniden diril

öncüler; jan dark, el kaine, clara zetkin, yörük hatice, zübeyde ana arı
unutma; özgürlük, bağımsızlık, barış ve sevda yükü çeken, o kağnıları

sev; bacıları, al yazmalı anaları, yarın müjdesi tan kızılı şafağın kadınları
ışıkla yarışan üveyik hızında, ok gibi fırlayan atmaca avında, yitik baharı

organize kötülük sefer, içimizde-dışımızda sinsi truva atları varmış meğer
at hırsızı dağlı tati, şantajcı-montajcı, uyuz iblis, yalancı, o kalbi kötü, şer

minber gazetesi “zararlı” yayın mı? yayıncı, tutuklu gazeteci kemal kimdi?
“korkmayan-sönmeyen” anadolu’nun bu aydınlık yüzü, umudu, ışığı: şimdi

haydi! durma koş, ileri-hep ileri koş, bu sevda şöleni, umutla-aşkla-hep coş
kahpe düşman nahoş ‘koş-bir ekmek-bir minber al’ bu bayram sevinci, hoş

dursun özden