Minarenin gölgesi Şiiri - Ömer Çetinkaya

Bembeyaz minarenin,çağla rengi gölgesi,
Göz yaşıma aks eden,müezzinin gür sesi.

Sana müzik geliyor,benim ettiğim ağıt,
Kanımızı emmeyi,meslek edinmiş taut.

Uçsuz bucaksız ova,yüreğim dostlarıma,
Gözlerinden yol gider,Hind'e Yemen'e Şam'a.

Laf nereden başladı,mevzuumuz neye geldi,
Cami,Minare Mihrap,İmam İmana dil'di.

Şakıyordu seherde,hocam bülbüle inat,
Nur yaymaktır aleme,bizdeki ana sanat.

Akşamın mahmurluğu,çökünce gözlerime,
Bir çırpınma başlıyor,o zaman yüreğime.

Acı ızdırap keder,saf da nihayet bulur,
Yüreğim deki dalga,ilk tekbir le durulur.

sığınacak sığınak,Dünyanın külfetine,
Sanki aşeriyorlar,keklik gibi etime.

Ayet Ayet Beyyinat,Cadde bana izlerin,
Ufkumda tüluğ etti,sardı beni sözlerin.

Sevginin potasında,yoğurdun yüreğimi,
Efendim Sünnetinle,baştan ben ettin beni.

Bağlanma demen bana,sakın yalan Dünyaya,
Bir sözünü değişmem,arz'a güneşe aya.

Minarenin gölgesi,yutarken beni bir gün,
Salacada gelişim,İmanla oldu düğün...

16.02.1989