Minareler Mahzun Şiiri - Gıyasettin Güneş

Her tarafı sardı, garip sessizlik.
Kimseler geçmiyor, yollarım mahzun.
Evlerden çıkmadık, olmadık birlik.
Okunmadı sala, minarem mahzun.

İlk defa cemaatla kılmadık namaz.
Birlikte yapılmıyor, dua ile niyaz.
Cemaat yok, imam vermiyor vaaz.
Girdi yine vakit, ezanlar mahzun.

Camiye giderdik, yer bulamazdık.
Cem olalım diye, saflar tutardık.
Vakit yaklaştı, çöktü yalnızlık.
Geldi yine cuma, hutbeler mahzun.

Bir illet ki mahrum etti her şeyden.
Düşünmez mi insan bu bela neden?
Rabbimin evine hasret kalan ben.
Gitmiyor müslüman, Kabe'm de mahzun.

Güneşi'yim içim burkuldu kaldı.
Cümle müslümanı, sessizlik sardı.
Kuldan değil illet, Haktan musibet.
Çıkmıyor sesimiz, cemaat mahzun.
Gıyasettin Güneş