Mina'nın Düşesi Var Şiiri - Arda Keskink ...

Hiç klavye tuşları arasına sıkışıp

Sözde aşkların

Yalancı kölesi

Olmadım.

Ne mutlu değil mi Mevlam?

Bak seninle tefsirlere düştü sevdam!

Sanal duvarıma kalp koy diye sızlayan kızcağız

Bil ki yaşadığın ateş değildir senin

Söyle hadi şaşkın!

Peygamberle Hicret’e çıkmaya cesaretin var mı?

Ik mık…

Bana ondan bundan bahsetme o halde

Tükensin eksik alfaben

Tutulsun kekeme dilin

En, en değerli vakitlerinde

Yastığa başkoyup saatlerce telefon elde

Mesajlaşan caniler!

Anlayamaz Kadir Gecesi sabaha kadar

Huşu ile tesbih çekmenin saadetini

Kır kalbimi, bas yüzüme Ya Sübhan!

Yıkıntılar arasında bulunmaz mıydı hazineler?

Esmer kızın rakı beyazı ojeli parmaklarından

Haz alan salak sübyan

Eli Kabe’ye değse anlardı o büyük tutkuyu

Eski kafirlerden Ebu Süfyan

Sefalet çeksem ta uzaklarda

Yine de gık demem

Birini usulca kalbime düşürmüşse Yaradan

Utanırım da Ona çık demem

Kusura bakma işlemeli seccadem

Sabah namazına uyandırmaya

Anne eli tenime değmedikten sonra

Pek neşesi olmuyor karanlık koğuşta

Zaten içim hali zayıf

Ruh göçmüş

Bedeni görsen çökmüş

Vallahi kaldırımlara takılıp var düşesim

Ki ben Müzdelife’de, Mina’da meşhur bir düşesim

Alnım vurur secdeye Hüve diye

Sarardım soldum aşkımdan hep Nebi’ye

Şimdi sorsanız bana yazdın bunları ne diye

Kelamım yalnızlığımdır

İnlerim sızıntısız Allah Allah diye