Mina Şiiri - Orhangazi Tut

Gözlerin Mina
Karanlık odama ışık süzmesi,
Korktuğum kış gecelerinde
Annemin güven veren nefesi.
Öylece bak Mina
Gözlerin mavera denizi;
Karadeniz siyahı,Akdeniz mavisi.

Gökyüzü Mina
O sen misin yoksa?
Silen lügatımdan Güneş’i
Yoldaş eden Ay’a.
Yeter artık yağdırma
O müphem öfkeni,
Dur,dur Mina
Yanıyorum,söndürme beni.

Gemiler Mina
Hep sessiz mi kalkacak limanlardan?
Hep yalnız mı? Hep aşksız mı?
Ya sen,ah sen hep bakıyorsun uzaklardan.
Yolların mı kapalı Mina?
Söyle önüne sereyim Süveyş’i,Panama’yı
Yeter ki dursun bu gemi limanında .
Söz,söz sana
Geldi mi vakit,kalkarız sessiz sessiz.

Yaklaş Mina
Dudaklarım değsin kulağına.
Hisset her hecesini kelimelerimin:
Ben çok bekledim bu duraklarda ,
Aldırmadım yağdırdığın yağmura,kara.
Gerek bu durak,bu limanlarda,
Bir heykel sabrıyla
Seni bekleyeceğim Mina.
Sona gideceğim
Senden sonra
Son gelmezse erken.