Mimozam Şiiri - Ethem Turan

Beyaz kağıt kadar temiz değil yüreğim
Gül kadar umut ve güzellik saklı değil
Güneş gibi parlamıyor artık gözlerim
Yıldız tarlası oldu kalan üç beş saçım

Zor dememişlerdi hayat için
Kork insanın zaliminden dememişlerdi
Sevgi kutsal sevgi melek kadar saf ve temiz
Şeytanda bir melek dememişlerdi

Çocuğun ateşe ilk el uzatışı gibi
Hiç korkmadan sana uzatmıştım elimi
O kadar masumdun, o kadar güzeldin ki
Elimi yakan acının yüreğime kadar uzanacağını bilemedim

Acının, insanı güçlü kılacağını
Vazgeçilmezlerden , vazgeçileceğini
Gözlere bakarken yalan söylene bilineceğini sen öğrettin
Ne mi kaybettim?

Koklamaya doyamadığım gül kokun eksik burnumda
Sebepsiz çıkardığın gerginliğin stresini yaşamıyorum
Elinin sıcaklığı tenimden uzak
Susuz kalmış fidan gibi solmuş seven gönlüm

Çok mu önemli? Değil tabi ki de.
Ağaçtan bir yaprak kopmuş ne fark eder
Senden saymadıkça yaprak ayaklar altında ezilmiş
Gözden çıkmışın değeri ne eder?

Unutulmayacaksın belli ki,unutulmayacağım da
Yıktığın duvarları ezilmişlik içinde bir bir onarıyorum şimdi
Her bir taşta izlerinde olsa
Yeni sevdaya sığınacak kale kuruyorum bir daha giremeyeceğin otağımda