Mimoza Çiçeği Şiiri - Hamit Atay

Mimoza Çiçeğim
…ve her bahar seni anar gibi açar içimde…

Bir sabah rüzgârında adını duydum,
Yaprak yaprak fısıldadı umut.
Gözlerinde gün doğumu,
Sesinde dalga sesi vardı.
Sen,
Benim sol yanıma konan
Mimoza çiçeğimdin…

Kim bilir hangi mevsimde büyüdün,
Hangi toprağın sabrıyla,
Hangi yağmurun duasıyla yeşerdin.
Ama sen geldiğinde,
İçimde çiçek açtı tüm yaralar,
Ve sustu zamansız suskunluklar.

Gül değildin sen,
Gül kadar alışılmış, gül kadar bildik değildin…
Sen,
Kırılganlığın zarif haliydin.
Bir bakışta sararıp solan,
Bir sözle gökyüzü gibi açan…

Mimoza çiçeğim,
Sana dokunmaya korktum ben.
Bir rüzgâr alır da götürür diye
Koklamaya bile cesaret edemedim.
Sadece sevdim seni.
Sadece… içimde.
Bir sır gibi,
Bir dua gibi…

Her ilkbahar sana benzer,
Her vedada sen eksik.
Bir gülüşün çınlar hâlâ boşluklarda,
Bir adın kalır dudaklarımda.
Seni unutmamak,
Hatırlamaktan daha zor.

Mimoza çiçeğim…
Sen gitmedin aslında.
Ben kaldım bir mevsimin gerisinde.
Bir şiirin içinde,
Bir şarkının nakaratında.
Ve bazen gece olunca,
Sesini duyarım yıldızların arasında…

Ah mimozam…
Gelsen,
Yine açar mı içimde her şey?
Yoksa çoktan geçmiş midir mevsimin?
Sen orada bir çiçek misin hâlâ,
Ben burada bir şair mi?

Bilmem…
Ama hâlâ aynıyım:
Rüzgârdan kaçırdığım,
Gözlerimle sarıldığım,
İçime sakladığım…
Mimoza çiçeğim…

Şiir Hamit Atay